Duwt De Wever I het voordeel van alle aard (VAA) voor gratis woonst/huisvesting naar de uitgang?

De verloning in natura (van bedrijfsleiders) en de fiscaliteit, dat is steeds een verstandshuwelijk geweest. De basisregel is dat een dergelijk loon in natura wordt belast op basis van de werkelijke waarde ervan, tenzij de fiscale wetgever (meer bepaald de koning) een forfaitaire raming heeft voorzien. In dergelijk geval telt de forfaitaire raming. 

De fiscus heeft het daar weliswaar vaak moeilijk mee (vooral als het forfaitair voordeel lager ligt dan de werkelijke waarde van het voordeel). Zo kan bijvoorbeeld verwezen worden naar het recente vonnis van de Rechtbank van Oost-Vlaanderen van 24.12.2024, waarbij de fiscus wenste te belasten op de werkelijke waarde van het voordeel (althans in haar ogen begroot op de omvang van de uitgaven die de betaler van de vergoeding had moeten verrichten om dit voordeel te kunnen samenstellen) en niet op de forfaitaire waarde. De fiscus vangt echter steevast bot in een dergelijke situatie, aangezien de wet duidelijk is.

Ook de voordelen van alle aard voor gratis woonst of voor huisvesting bevinden zich al langer in het oog van de storm. In de mate het forfaitaire voordeel van alle aard lager ligt dan de werkelijke waarde ervan, wat voor veel onroerend goed in België het geval is, is het leuke fiscale spielerei. Als liberaal kan men dat uiteraard alleen maar toejuichen. Als modale burger kan men er niet om heen dat het verschil in begroting van dit voordeel uiteraard niet vol te houden is in een maatschappelijke context. Het staat dan ook reeds enige tijd in de sterren geschreven dat deze regelgeving op zijn laatste benen loopt en gedoemd is om gewijzigd te worden.

Uit het regeerakkoord blijkt dat de nieuwbakken regering op zijdelingse wijze dit probleem probeert te tackelen. De vraag is dan ook of dit een aardverschuiving teweegbrengt voor privé-vastgoed in vennootschappen, dan wel niet meer is dan een druppel in de emmer. In deze nieuwsbrief leest u er meer over.